Storia d’na lumaga

a Valeria Rinaldi

Na storia,

ch’al nàstar d’arzént

sul mur dal curtil pin d’ombra,

la storia d’na lumaga

ch’la vliva vìvar al sol,

e la s’èra missa in viàz

da crèpa a crèpa

da mufa a muta, piàn piàn,

in un gioran senza nùval.

L’iva passà la not

sota al bancanèl d’na fnèstra,

e apèna avìva canti al gal

via incora pian pian.

I curnìn igh tarmàvan.

E finalment al curnizón dla ca

e finalment i cóp, un mar ad cóp ròss,

di albrin senza fòi

e al sol.

Mai piu in dal so curtil al fréd,

ad not l’avrèv durmì sóta a un cóp,

al vént na caréza dólza fra i albrin

e liè na lumaghina,

finalment cunténta d’èssar al mónd.

Ma un gióran, un brut gióran,

al ziel l’era dvinti scur,

un diluvi

e l’era ruzlada in dal zóral

e po in dal pluvial

e in fond a na ciavga

du l’era morta a l’orba

liè

la lumaghina ch’la vliva vivar al sol.

Piero Gigli

Tratto da: Ancàra, come ‘na volta in piaza.

Gruppo dialettale “La Trivela” – Modena

Anno – 1981